.Πένθιμο Μπλουζ Ώντεν
Στην άκρη του δρόμου,
μες της νυχτιάς την ερημιά,
ο ήχος, από παραθυρόφυλλα,
που ανοιγοκλείνουν,
ερμητικός. Θυμίζουν απουσία ανθρώπινη.
Φυσώ με δύναμη στο σκονισμένο ουράνιο θόλο,
το φεγγάρι μη δακρύσει. Πριν κανείς ξεχάσει πως
οι αλήθειες αρχίζουν και τελειώνουν με φως
της ζωντανής αγάπης, της θνητής.
Όταν πεθαίνει, δεν ανασταίνεται,
επιστρέφει σα φίλη καλή, μόνο από νοσταλγία.
Ελένη.Σ
