ΚΕΝΤΡΟ ΗΜΕΡΑΣ "ΛΩΤΟΣ"

Κατοικώ στην αυλή του ηλίου. Για τροφή έχω τους ήχους Το ρυάκι απο τα δάκρυα είναι πορφυρό Η Παναγία συγυρίζει το απόβραδο. Στάθης.Κ

όλοι θέλουν να έχουν λίγη εξουσία και στην τελική καταλήγουν τραγέλαφος. Η μιζέρια είναι ο θριαμβευτής του παιχνιδιού και ο βασιλιάς πάσχει απο συχνοουρία. Στάθης.Κ

Η ανθρωπότητα στους καιρούς μας πνίγεται στα χαχανητά και στις οθόνες. Η αυτοκρατορία του τίποτα κυβερνά μέχρι να τα σκεπάσει ολα,υγρασία και χλόη... Στάθης.Κ

Εφυγες μακριά μου και βρέθηκα εξόριστος στην πόλη μου. Τώρα ξεσκονίζω τις μέρες μου και ανασαίνω απο συνήθεια. Στάθης.Κ

Η ΤΕΧΝΗ ΤΩΝ ΧΑΙΚΟΥ - Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΛΑΚΩΝΙΣΜΟΥ H ομάδα Γραφής του Κέντρου Ημέρας Λωτός μας εκπροσωπεί με την επίσημη συμμετοχή της σε έναν ακόμη διαγωνισμο. .Thank you all.

Βλασφημούσε συνέχεια κλώτσαγε οτι ήταν σιμά της συμβίωση, σαν αρχέγονη κατάρα Πάντα περίμενε κάποια ακροδάχτυλα να της χαιδέψουν τα μαλλιά. Στάθης.Κ

Τώρα κτύπα αθεόφοβε την πόρτα των θέλω σου και όταν στερέψεις απο επιθυμίες μοίρασε τα φιλιά της προδοσίας. Στάθης.Κ

Η αξία των χρημάτων τα φο μπιζού  που αγόρασα για το λαιμό σου. Τα υπόλοιπα είναι τερτίπια του καπιταλισμού... Στάθης.Κ

Η πεμπτουσία του βυθού βρίσκεται στα μάτια σου.. Χαρισέ μου ένα χάδι σου να δωροδοκήσω τον χάρο.! Στάθης.Κ

Ενα παιδι μου δώρισε ενα χαμόγελο σαν ηλιαχτίδα. Μια γυναίκα με κοίταξε με μια υπόσχεση, ωσάν το πεπρωμένο της. Ενα γιασεμί έριξε μια σταλιά σκιά πάνω στη ματιά μου αφήνοντας το άρωμά του αβίαστα να με τυλίξει. Η αλμύρα της θάλασσας, με γεμίζει δίψα για ζωή. Τα πάντα έχουν την μυστική πλευρά τους και  σαν έρθει το τέλος να τα σαρώσει όλα,  κρατήσου απο το μπράτσο του ουρανού. Στάθης.Κ

Στην πατησίων ή χαζεύεις ή ανασαίνεις. Ατραξιόν απο ημιθανείς μας βγάζει έξω απο την ρότα μας και κινέζες παιδαγωγοί, αφαιρούν τη χάρη του λόγου μας. Ο Παρθενώνας ρίχνει ρινίσματα απο μάρμαρο στην πολιτεία και συνεχώς φθίνει... Οθόνες μας κοιτάζουν και με τοποθετούν σε στατιστικές. Σιλικόνη σκεπάζει τις ρυτίδες μας και  περπατωντας μένουμε στο ίδιο πάντα σημείο. Χιονίζει σπάνια στην πόλη μου μα οι καρδιές είναι ήδη παγωμένες. Στάθης.Κ

Σε μια λοταρία κέρδισα μιαν περίοπτη θέση στο κενό. Μια γκόμενα με ανακρίνει για άλλοθι στα πεπραγμένα της. Ο ασβός της καθημερινότητας δίνει χαστούκια στην αυτοπεποίθηση μου. Στην εταιρεία που δουλεύω έχει τριάντα αφεντικά, με μοναδικό υπάλληλο εμένα. Η λεβεντιά είναι λέξη παλιάς κοπής και τώρα ο λόγος έχει γεμίσει περιρρέουσα ηλιθιότητα. Καταντήσαμε υπηρέτες του τίποτα και φονιάδες του ωραίου. Ας αφαιθούμε στη καταιγίδα. Στάθης.Κ

Έξυσα με το χέρι της ανάγκης τα μαλλάκια της ψυχής μου. Τα μάτια μου γέμισαν ηλιοτρόπια ρίχνοντας χρώματα στη παλέτα του νού. Περπάτησα χωρίς σκοπό στον βυθό των σκέψεων. Στάθης.Κ

Το ρολόι σου σταματημένο το χαμόγελό σου σβησμένο πίνεις, το ποτό της λήθης και τα ξόρκια ποτέ δεν σε πιάσανε. Στάθης.Κ

Το ποτάμι περιμένει τον χειμώνα εκατομμύρια  βατράχοι θένουν να γίνουν βασιλιάδες. Να κάνω σέξ ή να διαβάσω εφημερίδα ο θάνατος μου καταχωρήθηκε  στο πουθενά!~ Στάθης.Κ

νιώθω σαν διαγώνιος που έχασε το δρόμο. Είμαι το κέντρο του κόσμου; ή λίγος ακόμη ιδρώτας; Στάθης.Κ

Στο συμπόσιο συζητήθηκε το ανολοκλήρωτο. Καμιά σκέψη για να  σταματήσουμε το κρασί... Αν ο θεός, έχει εμμονές εγω γιατί πλατιάζω; Στάθης.Κ

Φοράω ενα δόγμα απο μελάνι και κρατάω ενα καρύδι στη γροθιά μου. Στάθης.Κ

Ξεπλένω το καυσαέριο και τη βαβούρα απο τα δάχτυλα μου. Στάθης.Κ

Να έρθει το τώρα σου, που είναι χθες. Να ανοίξεις  τα μάτια σου και για αυτό που κόπιασες να μην το θές.! Να αγαπάς τα υπόγεια. Μίζερη η κανονικότητα να λες Φως να θές Να ζητάς την αλήθεια στα ένοχα σκοτάδια σου. Να μοιράζεσαι τα λίγα σου και άλλα να μη θές. Στυλιανός.Τ

Την γλώσσα μου που έχωσα στο κόρφο σου... και πιο κάτω... Τα κόμπλεξ μου που έχυσα πάνω σου. Τόσο που ντράπηκα για αυτά... Τόσο που η στιγμή καπηλεύτηκε την ηδονή. Μια στιγμή χαλάει τη ζωή. Στυλιανός.Τ

Είναι αυτή η φίλη μου που έρχεται και φεύγει. Είναι αυτή, που πουθενά δε μένει. έτσι είναι αυτή.! Με αυτή νιώθεις ότι δεν χωράς πουθενά. Δεν χωράς πουθενά και είναι παντού! Πάντα Τα Πάντα όλα. Και άλλα... Στυλιανός.Τ

Ζωολογικός κήπος η ζωή κι εσυ ο θηριοδαμαστής. Αγρίμι είσαι και δεν το ξέρεις πως θα σκιρτάς ξανά και ξανά.  Γιώργος.Χ

Σαν ένας ατέρμονος κοχλίας η ζωή μοιάζει με φίδι που δαγκώνει την ουρά του. Αιώνια, περιστρεφόμαστε παιδιά του ήλιου σε τροχιά. Γιώργος.Χ

Ο τίγρης καπνίζει στη σάλα Μια αιωνιότητα η ματιά του... Τώρα ή ποτέ.! Στάθης.Κ

...Κι αν μείνουν μόνο τα κοκκαλά μου θα σε προσμένω.  Σ.Κ

Κάρφωνες τον ουρανό Μα ούτε μια ματιά σε μας. Σ,.Κ

Ηχοι ατέρμονοι Δασκάλα η σιωπή. Στάθης.Κ

Περίεργη γωνία Περίεργος να περιμένω. Στάθης.Κ

Απο το λαγούμι δεν θα βγει λαγός... μα οι οπτασίες των προσδοκιών μας ... Στάθης.Κ

Έναν μέγα   αλχημιστή χρειάζομαι να μου λύσει τα μάγια, να βάλω τάξη μέσα μου, να ξορκίσω την αγάπη που χω για σένα. Στη τυφλή συνέχεια μου τρακάρω με το θεό,  φως μου εσύ και φάρος ένας, ενδίδω! Συλλογικό.

Έχω ευθύνη στην ουτοπία , όσο κι αν η μονοτονία της καθημερινότητας δημιουργεί υποχρεώσεις και η κοινωνία παρέχει μονο λυκοφιλία. Η σύμβαση συνομιλεί   με το φλέρτ σαν μια μέθοδο ψυχανάλυσης   και η συντήρηση προκαλεί το ξεσκαρτάρισμα της ζωής σε μια αέναη λεξιπλασία. Στάθης.Κ