Αν ο Αλέξανδρος κινούσε από την άλλη και ο Αλκιβιάδης ήταν κύριος Αν ο γέρος τους έσφαζε όλους σαν άλλος Ροβεσπιέρος Αν κι εγώ σε είχα αγκαλιάσει περισσότερο, και αφού η αρχή το ήμισι του παντός. Τι μένει για μετά; Βουτιά από ψηλά βουτιά με το κεφάλι... Στυλιανός.Τ
Έρωτας ερώτηση με τα βουνά, τις πεδιάδες και τις νιφάδες του με τα βάθη των ωκεανών του έρωτας που γίνεται νόημα μουσικό που γίνεται φωνή νανούρισμα τραγούδι με τα κρεσέντα του τα ιντερμέτζο του και τις νωχελικές μπαλάντες μιας μελωδίας που κάποτε με ρωτούσε ξανά και ξανά Μ' αγαπάς ; Κυπριανός. Τ
Μένω εδώ Μένω μακριά σου. Σε καρτερώ αδιάκοπα, επίμονα. Με κρατάει ζωντανή ακατάπαυστα, ο γυρισμός μιας ξενιτιάς που η στιγμή μοιάζει αιώνας, ωκεανός η σταγόνα. νερό που κυλάει ασταμάτητα ο έρως. Ελένη.Σ.
Ντύσε τ α άστρα με τα καλύτερα κεντίδια και δεν θα είναι πια τα ίδια. Ο φωτοδότης ήλιος ζηλεύει τα άστρα και την ελευθερία τους Τα αστέρια του Νοτιά απο του ήλιου τις φωτεινές του αρπαγές και οι άνθρωποι ανθρώπινες μαριονέτες στου σύμπαντος τα κόλπα τα μεγάλα. Γιώργος Χ.
Πήρα τους δρόμους και από την Σόλωνος βγήκα στο φεγγάρι... Η χαρά της ζωής δεν μετριέται σε τετράγωνα και ούτε εξηγείται καταναλώνοντας ανούσια... Ω Δύση πόσο έχεις βουλιάξει στο άρρωστο εγώ σου... Ελπίζω στην ερημιά μου να ρθεί μια ηλιαχτίδα... Το περίπτερο δεν έχει πια τσιγάρα. Στάθης .Κ
Στον δικό μας μικρόκοσμο δοσμένη ευλογημένη εξόριστη στης αγκαλιάς σου το λίκνο Ο φόβος της απουσίας σου δίπλα μου στο κρεβάτι με την λογική μου να σιωπά. Η πανσέληνος στέκεται μετέωρη κ' αναρωτιέται αν εμείς έχουμε ήδη "βασιλέψει". Σοφία Φ.
Στην κοιλάδα έρημο κανένας μόνο η πνευματικότητα το χρώμα της η άμμος η υφή της οι λοφίσκοι της τα βαθουλώματα της ο άνεμος το πνεύμα ο ένας η ζωή. Κυπριανός.Τ
Χαμένοι από χρόνο και άμμο σε παρακαλώ έλα πιο κοντά το κρύο να σβήσεις.. Τρέμει η βουνοκορφή απο τον ήλιο που δύει κι όλα αναριγούν σε σπασμό αγάπης. Για αυτό σε παρακαλώ ξανά άναψε το τζάκι της καρδιάς το εγω το μέσα να καεί. Γιώργος.Χ
Η νύκτα και η μουσική των νερών δίπλα στο πιάνο σε κάνουν υπόδουλο της φαντασίας, ο μυστικός σιδηρόδρομος ξεκινά... Από το πουθενά για το πουθενά... Με σένα πρόθυμο επιβάτη Μόνος στο εμπρός της χρονομηχανής στείλε μου σύννεφα καμωμένα από μικρά αντίο. Γιώργος.Χ
Τεμαχίζουμε την ψυχή μας σε χίλιες δυο "υποχρεώσεις" και ξεχνάμε τα "Θέλω" μας... Πασπαλίζουμε με αλάτι τα "Πρέπει" μας για να φαντάζουν πιο γευστικά. Να ξεφύγουμε απο όλο αυτό το τρεχαντήρι... Να ξεφύγουμε... Είναι Θέμα Πιθανότητας Ελένη.Σ
Στην όχθη της ελπίδας. Έχουμε βρεθεί. Μόνοι. Αγκαλιασμένοι. Πληγωμένοι. Άτρωτοι. Αυτές οι διαφορές πασπαλίζουν με αλάτι τις τετριμμένες μας συνήθειες. Ελένη.Σ