ΚΕΝΤΡΟ ΗΜΕΡΑΣ "ΛΩΤΟΣ"

 Έναν κόσμο αφιλόξενο στους ασυμβίβαστους και τους κατά τη κοινωνία απόκληρους . Μια τεχνητή ηρεμία για όποιους τους βολεύει. Η ύπνωση του δικαίου. Ελένη.Σ

         

 

 Αναρωτιέμαι αν το πρωί  θα υπάρχουμε. Το κουβάρι της μοίρας  ξεροσταλιάζει στη στεριά του ωκεανού μου.  ναυαγός η μοίρα μου.  Ελένη.Σ        

 To δέρμα απαλό σαν φλοιός ροδάκινου  προσελκύει την αφή. Το πρόσωπό μου ακουμπά το δικό σου και η τριβή τους γεννά μια κέρινη φλόγα  Εμείς οι δυο σαν ένα και το νοητό φως αγκαλιά.  Ελένη.Σ

θράσος θέλει το ταξίδι ηλεκτροφόρα όνειρα σε κύματα που ισιώνουν το τοπίο του τσιμέντου κανένας χορτάτος λάδι και κρασί είναι η καρδιά μου ένας αφελής ταξιδευτής που αγκομαχά  μπροστά σε ικριώματα σαθρά και με στέλνει εκεί που ήμουν πρίν ακίνητος να κοντοστέκομαι σκεφτόμενος την αρχή της αναζήτησης   της τόλμης.  Στάθης Κάπα.

 Γυναίκα είσαι δέντρο  Στην σκιά σου ξεχνιέμαι και ξεχνώ γευόμενος τους καρπούς σου αισθάνομαι το εφήμερο μα και το αιώνιο συνάμα. Στάθης Κάπα.

 

 αργία χαλαρωτική και βρίσκομαι ξανά να στριφογυρνάω. όσες επιθυμίες τόσες και οι ματαιώσεις. πόση πλήξη θεέ μου! μα κανείς δεν τολμά να το παραδεχτεί. Ελένη.Σ

 Η συνήθεια της ρουτίνας  καθησυχάζει αυτούς που δεν μπόρεσαν ποτέ να φύγουν απο αυτή. τραβάω τη κουρτίνα να βρώ το ίδιο σύννεφο που χαιρέτησα χθές. χάθηκε στην σκόνη του αιθέρα γιατί τίποτα δεν μένει ίδιο. Ελένη.Σ

 Διανύουμε μέσα σε ένα βαγόνι μια τροχιά τυφλή  κυνηγοί του   'πάντοτε  και του   'ποτέ' εφήμερη ευτυχία όλο να μου ξεγλιστράς.. Στα ονειρά μου μονίμως ακολουθώ τους ανεμόμυλους και πολεμώ τους πειρατές. Απόγονος του Δον κιχώτη και ακόλουθος πιστός μιας Δουλτσινέας ανύπαρκτης. θα σε γυρεύω... Ελένη .Σ

 

 Η πάχνη σκεπάζει τα μάτια που βουρκώνουν και ξεχειλίζουν σαν ποταμοί αδιάκοπα. Απελπίζομαι...                      λίγο ακόμα, τελειώνει. Ελένη.Σ

ένας γοητευτικός κάκτος  κάνει έρωτα με ένα νούφαρο της λίμνης σε λήθαργο χειμερινό. Ελένη .Σ

 

 Κοιτάω το ειδωλό μου στον καθρέφτη  ξανά και ξανά χωρίς η ματιά μου να μπορεί να προσλάβει το τώρα.Κινούμαι στο χώρο με την ελαφρότητα του τότε. Αντιλαμβάνομαι το βάρος των χρόνων που καθρεφτίζεται στην αντίδραση των άλλων και κοντοστέκομαι να δω... Πόσο έχει γεράσει η ψυχή των νέων πια;   Σοφία Φαν 

Ολο το παιχνίδι είναι εδώ χάμου θεός και διάβολος κονταροχτυπιούνται και εγώ σα νήπιο κοιτώ την εξουσία της αγάπης, τώρα που το ταμείο είναι μείον. Στάθης Κάπα.

 Ατέρμονη συγχορδία του έρωτα για την αγάπη που θα μου έδινες. Στάθης Κάπα

 Πεθαίνω ομορφιά σε κάθε έκφανσή σου. Τραγουδώ για τους νεκρούς ποιητές που τερμάτισαν την δίψα για την αλήθεια... Θέλω να σβηστώ μέσα στις αιμάτινες συγχορδίες ενός μπλούζ του νότου. Στάθης Κάπα.

 

 Η αυτοκρατορία της άνοιξης γέννησε και την γυναίκα ... Της έδωσε προίκα τον ιστό της αράχνης και το γενοβόλημα του σύμπαντος. Στάθης Κάπα. 

 

Οτι χρειαζόμουν  να βρώ .. Hταν ο κοσμικός σκουπιδοτενεκές  πίσω απο το εστιατόριο στην άλλη άκρη του σύμπαντος. Εκει έπρεπε να φτάσω για να αποθέσω τη ψυχή μου. Κάπου εκεί κοντά έψαχνα να βρώ  κι εσένα αλλά του κάκου μου έφυγες νωρίς. Στυλιανός .Τ

 Στα Αναφιώτικα της Πλάκας για πλάκα.. Μια αγροσυκιά πνιγμένη στο γάλα σαν τις φράουλες στο αίμα. Στυλιανός.Τ