ΚΕΝΤΡΟ ΗΜΕΡΑΣ "ΛΩΤΟΣ"

  Κατακερματισμένος φλοιός της ουσίας η μορφή,   σαν ένα κλαδί που συσπάται   κάτω από το χωνί της καμινάδας.   Ελενη .Σ  

K αταπίνω επιβραδυντικά της σκέψης μου και των θέλω μου. Οι εποχές διαδέχονται κουρασμένες η μια την άλλη   και οι άνθρωποι διχασμένοι, πολωμένοι, και φοβισμένοι,   γεννιόμαστε για να περιμένουμε το τέλος   και όλα είναι εφήμερα και μάταια,   είμαστε όμως όλοι μας πλεονέκτες και αδηφάγοι.. Ευτυχία είναι η διαχείριση της θλίψης μας Από εδώ ως την πόρτα του σύμπαντος Οριακή πια συγκατοίκηση στον πλανήτη.   Στάθης Κάπα      

Στην άκρη του δρόμου, μες της νυχτιάς την ερημιά, ο ήχος, από παραθυρόφυλλα, που ανοιγοκλείνουν, ερμητικός. Θυμίζουν απουσία ανθρώπινη. Φυσώ με δύναμη στο σκονισμένο ουράνιο θόλο, το φεγγάρι μη δακρύσει. Πριν κανείς ξεχάσει πως οι αλήθειες αρχίζουν και τελειώνουν με φως της ζωντανής αγάπης, της θνητής. Όταν πεθαίνει, δεν ανασταίνεται, επιστρέφει σα φίλη καλή, μόνο από νοσταλγία.     Ελένη.Σ      

  Τα πουλιά γνωρίζουν περισσότερα για τις μεταναστεύσεις, παρά ο άνθρωπος για τους δρόμους της ζωής που ονειρεύτηκε.     Ελένη.Σ          

  Ψυχρή η λευκότητα των γυμνών κορμιών, φωσφορίζει στο σκοτεινό δωμάτιο.   Μια γαλήνη αμφίβολη, στη μέση της καταιγίδας, εξαρθρώνει τη ψυχή μακριά σου.     Την ώρα που ο ήλιος ανατέλλει το μόνο που εξωραϊζει τη μονοτονία του σκοταδιού   είναι το τετέρισμα μιας κίσσας, αντίλαλος του σ’ αγαπώ.         Μίλα μου, η σιωπή να γεμίσει λέξεις, μες τη καρδιά ροδόκηπος χαμογελαστός ν’ ανθίσει.       Eλένη.Σ