«…Τα φάρμακά σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως, που κάμνουνε —για λίγο— να μη νοιώθετε η πληγή.» (Κωνσταντίνος Καβάφης) «Όπου και αν με πήγαν οι θεωρίες μου, βρήκα ότι ένας ποιητής ήδη είχε πάει εκεί» (Σίγκμουντ Φρόυντ) Από την Αρχαία Ελλάδα που έθεσε και απάντησε θετικά αυτό το ερώτημα, το εργαλείο της ποίησης έχει εξελιχθεί στους αιώνες και έχει εδραιωθεί ως σχολή ψυχοθεραπείας από την δεκαετία του 1970 στη Γερμανία (Ολιστική Ποιητική Θεραπεία & Βιβλιοθεραπεία) και στην Αμερική (Εθνική Ένωση Ποιητικής θεραπείας). Η ποίηση είναι μια γραφή ελλειπτική, οι λέξεις ψαγμένες, αποσταγμένες, δεν κουράζεσαι με βαθιές / βαριές / περίπλοκες περιγραφές συναισθημάτων ή καταστάσεων. Ο πεζός λόγος συχνά κουράζει όταν συνθλίβεσαι από πόνο, κι εύκολα αφήνεις το μυθιστόρημα στην άκρη. Το ποίημα μιλά σύντομα και απευθείας χωρίς τις παρεμβολές των επεξηγήσεων: η ερμηνεία, εάν τη θες, είναι δική σου. Γιατί μπορεί και να μην τη θες, μπορεί να θες απλά να αφεθείς στις 5, 10, 20