ΚΕΝΤΡΟ ΗΜΕΡΑΣ "ΛΩΤΟΣ"

  ΣΚΕΨΕΙΣ Ο ΦΟΒΟΣ Φόβε μου, σε γνωρίζω και ξέρω ποιος είσαι. Έρχεσαι στα όνειρά μου και μου διαταράσσεις τον ύπνο. Ανοίγω τα μάτια μου και νομίζω ότι είσαι ακόμα εκεί. Σε συναντάω στον δρόμο, στο γραφείο μου. Είσαι πάντα μαζί μου. Σε συνήθισα. Είσαι πάντα μαζί μου. Φοβάμαι ότι γίνεσαι ένας φίλος. Σε θέλω φίλο μου αλλά φοβάμαι. Φοβάμαι ότι αν δεν σε έχω αντίπαλο, τότε οι αισθήσεις μου θα κοιμηθούν. Σε χρειάζομαι απ όπου κι αν έρθεις γιατί δεν σε φοβάμαι, είσαι μαζί μου, είσαι εγώ. Μαζί προχωράμε στον δρόμο της Αγάπης, γιατί ο φόβος είναι μήπως δεν μπορέσω να αγαπήσω αυτό για το οποίο γεννήθηκα. Aνώνυμο. Πίνακας : Caspar David Friedrich - 1817

  Η γη παραμένει επίπεδη, σε κατηφορική κλίση και στο τέρμα της κατηφόρας με προσμένουν όλοι οι παλιοί έρωτες… M ε κερνούν ένα ποτήρι γλυκό κρασί και ανάβοντας τσιγάρο, θυμόμαστε τα παλιά, ίντριγκες, προστριβές και λοιπά παθήματα… μετά ήπιαμε βροχή, ρουφήξαμε ήλιο και χαθήκαμε στα στενά κουβαλώντας ο καθένας το κουρασμένο του σαρκίο… T α φύλλα του φθινοπώρου μας σκέπασαν και το δυνατό αγέρι, μας σήκωσε ψηλά κάνοντας το φευγιό μας μια γιορτινή βεγγέρα… χώμα και χρυσαλλίδες.     Στάθης Κάπα   Caspar David Friedrich