απο το τέλος
Στον δικό μας μικρόκοσμο δοσμένη
ευλογημένη εξόριστη στης αγκαλιάς σου το λίκνο
Ο φόβος της απουσίας σου
δίπλα μου στο κρεβάτι
με την λογική μου να σιωπά.
Η πανσέληνος στέκεται μετέωρη κ' αναρωτιέται αν εμείς έχουμε ήδη "βασιλέψει".
Σοφία Φ.
