το πρωί
Μισοκοιμισμένη,
ψυχανεμίζομαι τους λεπτοδείκτες,
παραδομένη στην απόχη του σκοταδιού.
Υποδέχομαι του σούρουπου την ηδύτητα,
που συναγωνίζεται τη γλυκόπικρη ραστώνη του ύπνου.
Eλένη .Σ
φευγιό
Η γη παραμένει επίπεδη, σε κατηφορική κλίση και στο τέρμα της κατηφόρας με προσμένουν όλοι οι παλιοί έρωτες… M ε κερνούν ένα ποτήρι γλυκό κρασί και ανάβοντας τσιγάρο, θυμόμαστε τα παλιά, ίντριγκες, προστριβές και λοιπά παθήματα… μετά ήπιαμε βροχή, ρουφήξαμε ήλιο και χαθήκαμε στα στενά κουβαλώντας ο καθένας το κουρασμένο του σαρκίο… T α φύλλα του φθινοπώρου μας σκέπασαν και το δυνατό αγέρι, μας σήκωσε ψηλά κάνοντας το φευγιό μας μια γιορτινή βεγγέρα… χώμα και χρυσαλλίδες. Στάθης Κάπα Caspar David Friedrich
