ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

ΩΣ ΤΟ ΤΕΡΜΑ ΤΟΥ ΒΥΘΟΥ.. ΠΟΘΗΤΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΔΟΡΚΑΔΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΥΛΗΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΛΟΙ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ ΗΔΗ ΣΜΙΛΕΥΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ.
ΑΓΑΠΗΣΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΙΣΩΣ ΟΣΟ ΛΙΓΟΙ,ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΖΗΣΗΣ ΜΟΥ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΡΧΟΤΑΝ, ΚΟΝΤΟΣΤΕΚΟΤΑΝ ΚΑΙ ΜΟΥ ΧΑΡΙΖΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΡΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟΧΩΡΟΥΣΕ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ..
ΠΑΡΟΛΑ ΤΑ ΔΕΣΙΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ, ΔΕΝ ΑΞΙΩΘΗΚΑΝ ΜΙΑΝ ΣΥΜΒΙΑ, ΑΠΟΔΕΧΟΜΕΝΟΣ ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΜΟΥ.

Σ.Κ.