Το ποτάμι ονειρεύεται πως αυτό και μόνο
ρέει και κυλώντας δεν είναι πια ποτάμι
μονάχα μια στιγμή.

Κι εμείς να ζούμε πάνω σε
μικρούς προσώπικους τιτανικούς
στην δύναμη χωρίς έλεος.

Κι ακόμα καρφωμένοι σε εξαίσιες
πολυθρόνες καθής με τη δική του τρέλα
απολαμβάνουμε τα σκουπίδια της
καθημερινότητας.

Γ.Χ



Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Έλα κοντά μου