Ο ήχος της σιωπής-η εικόνα της σκιάς

Σιωπή απλώνεται γύρω στις βουνοκορφές,
χωρίς την ηχώ του αντίλαλου.
Χαοτική σιωπή και στον απέραντο ωκεανό,
ταυτίζεται με τη νυχτερινή αύρα.
Μόνη σε ένα δωμάτιο, ο ήχος του λεπτοδείκτη, αμείλικτος,
μετράει αντίστροφα
έως τον αιώνιο ύπνο.
Παραβιάζω το σιωπητήριο σάλπισμα,
αρνούμαι να φιμωθώ, υπακούοντας αβίαστα.


Πιστός ακόλουθος του μέλλοντος η
σκιά του <<χθες>>.
Συγκοινωνούντα δοχεία φως και σκιά.
Ο φόβος στοιχειώνει το <<είναι μου>> .
Τον λιθοβολώ αλλά το στοιχειό δεν ματώνει.
Μια μορφή που έχει  καθήκον τη συνοδεία
στο βεληνεκές του χρόνου, χωρίς να ρωτήσει.
Πάνω στην άμμο, μου κάνει παρέα στην έρημο
ακούραστη, αδίψαστη.

Ελένη Σ.