Το κέντρο του κόσμου

Αμείλικτα αναζητώ το τέλειο,
νομίζω πως είμαι το κέντρο του κόσμου.
Τι θλιβερή παρωδία;
Ζω σε μια πλάνη, φανταστική πλεκτάνη,
χωρίς το σωστό να διαφέρει από το λάθος.
Άδικα πασχίζεις να θυμηθείς; μονολογώ.
Λησμόνησες, στράφηκες σε επιλογές
γύρω από το όφελος σου.
Όμως μάθε:
Είμαστε ικανοί να μην είμαστε άνθρωποι,
ανίκανοι, να είμαστε υπεράνθρωποι!

Με πειθήνια μέσα, κυβερνάται
 το <<άβουλο>> πλήθος, χωρίς το κεφάλι
να σηκώσει.
 <<Ως πότε;>> μέχρι η καρδιά να ματώσει,
η γη να πυρώσει και ένα
<<Όχι,  έως εδώ>> ξέφρενο ν' ακουστεί.

Ελένη Σ.