ΑΤΙΤΛΑ

Το σώμα μου στρατόπεδο σε επιφυλακή...
Η ζήση μου μια ανοιχτή φυλακή.
Το τέλος μου ας γίνει, όχι το μηδέν,
μα το όλον όμικρον...Γένεσις.



Ερχόμαστε από το άχρονο πάντα
Αντικαθρεφτιζόμαστε σε φυσαλίδες νερού
βιώνουμε ένα σκασμό του μη γίγνεσθαι
και πορευόμαστε ακάθεκτοι στο επέκεινα 



Κύηση των ιδεών, ωσάν
καζάνι με πυρίτιδα..
Η αγάπη σου με φτιάχνει πουτάνα.
Δώσε μου ένα φινάλε που
να εκτοξεύει λάβα


Στάθης Κλείτσας