Δε ζήτησες παρά μόνο το τίποτε

Ανέμιζες τα καστανά σου μαλλιά.
Βούρκωνες σε κάθε έξοδο.
Γιατί;
Διαδρομές στην μνήμη.
Έξοδο σαν των Εβραίων, διάλεξες.
Ζητώντας μια προσευχή για το τέλος.
Ήταν για σένα θέμα τιμής.
Θεωρίες χωρίς υπόσταση, απόφευγες,
Ιθάκη αναζητούσες.
Κάλυκες γύρω, από θέση βολής.
Λάθοι....λάθοι, στιγμών ατέρμονων.
Μάτια θλιμμένα και από τον κόσμο,
 πλέον ξεχασμένα.
Νιότη, που πέρασε μέσα από τη φωτιά.
Ξετσίπωτη, μποέμισσα αγαπημένη μου
ποιήτρια.....'Ομως έζησες.....όσο έζησες
και έτσι έζησα και εγώ.
Πήρες μαζί σου το τίποτα;
αναρωτιέμαι ακόμα γιατί σε μένα.
Ρότα έβαλες για το δικό σου,
μοναδικό παράδεισο.
Σταμάτησες ποτέ να μη θες παρά μόνο το τίποτα;
Τώρα γράφεις απ' τα σύννεφα.
Υστερόγραφω: Μου λείπεις και η.....
φωτιά σιγοσβήνει και για μένα!
Χωρίς πολλά πολλά, φανφάρες οι γιορτές
έφυγες έτσι.
Ψωμί, παιδεία.... δεν υπάρχουν χωρίς ελευθερία.
Ώρες σε χώρες, χωρίς έξοδο έζησες.

Δημήτρης