Θυμάμαι που η γη σείστηκε κάτω από τα πόδια μου.
Θυμάμαι που ράγισε η ψυχή μου σαν κρύσταλλο.
Θυμάμαι το αγκάθι που τρύπησε το δάχτυλό μου.
Θυμάμαι τα σοκάκια που σεργιανήσαμε χέρι με χέρι.
Θυμάμαι τις κορυφές τις απόκρημνες που θέλησα να κατακτήσω.
Θυμάμαι τη λιτή επιφάνεια της λίμνης, την παγωμένη.
Θυμάμαι ό,τι δεν ξέχασα και ξέχασα ό,τι θυμόμουν.
Ελένη Σ.
Θυμάμαι που ράγισε η ψυχή μου σαν κρύσταλλο.
Θυμάμαι το αγκάθι που τρύπησε το δάχτυλό μου.
Θυμάμαι τα σοκάκια που σεργιανήσαμε χέρι με χέρι.
Θυμάμαι τις κορυφές τις απόκρημνες που θέλησα να κατακτήσω.
Θυμάμαι τη λιτή επιφάνεια της λίμνης, την παγωμένη.
Θυμάμαι ό,τι δεν ξέχασα και ξέχασα ό,τι θυμόμουν.
Ελένη Σ.
