Η καρδιά της άμμου

Το τελευταίο να είναι το επόμενο που ακολουθεί.
Αυτή η καρδιά που με τυλίγει με την ζεστασιά του, έγινε μια μουσική
που δεν ακούγεται.
Ακούγεται την είδα να φεύγει μέσα στο σκοτάδι.
Στο σκοτάδι, εξερευνώ την καρδιά, το εκμηδενισμένο,
το λιωμένο σαν κερί.
Στο σκοτάδι το είδα να φυρένει, να χάνεται μέσα στο σκοτάδι.
Το στάχυ και οκάθε χτύπος της καρδιάς μου να πελεκάει το φως.
Το φως δυνατό σαν να στέκεται σαν άγαλμα του έρωτα.
Ανάμεσα στα μάτια μου και τα δικά σου, μια νοσταλγία σαν πέπλο.
Σαν πέπλο πλεγμένο με την ηδονή του ζωντανού κόσμου.

Αμαλία Κ.