ΚΕΝΤΡΟ ΗΜΕΡΑΣ "ΛΩΤΟΣ"

Μια αλεπού εξημερωμένη. Εξορισμένη από το ζωικό βασίλειο. Ούτε στην αγέλη ανήκει, ούτε πουθενά. Ανήκει μόνο στον πρίγκιπα ενός παραμυθιού, μιας ιστορίας σύντομης. Ελένη Σ.

Που πάει η μουσική όταν δεν την ακούμε; Μήπως ιππευεί το ολόγιομο φεγγάρι; Η τον Άρη που αργοπεθαίνει; Άλλοι θα πουν πως επιστρέφει στην αποθήκη της αιωνιότητας. Σιωπηλή κι αθόρυβη, μάλλον δίνει πνοή στο πνεύμα των ανθρώπων. Γ.Χ.

Βασίλισσα του βυθού. Η αναπνοή μου, έκφρασης στέμμα, πάνω απο τον ωκεανό. Καταδύτρια της σιωπής. Καταπότρια κόσμων, δίχως να τους στερώ την αυτοτέλεια τους. Αρωματοποίος του απόκρυφου χρώματος των νερών. Παμέλα.Τ

Το τέλος τώρα, τώρα και καλα. Ήρθε η ώρα να φύγουμε απο το πάρτι αφού τα  τα τσιγάρα και το αλκοόλ μας τελείωσαν. Το τέλος τώρα, τώρα και καλά αφού καινούργιους έρωτες φτιαξαμε ας κλείσουμε την μουσική. Το τέλος τώρα, τώρα και καλά ας πάρουμε μαζί μας μια ανάμνηση. Πόση αγάπη θα υπάρχει αύριο; Το τέλος τώρα, και καλά για όλα αυτά που ειπώθηκαν μα πιο πολύ για αυτά που δεν είπες. Σωτήρης Μ.

Εσύ πετούσες ψηλά, πιο ψηλά κι απ' τα πουλιά. Μια μέρα είπες θα μεταναστεύσω. Τότε τα πουλιά - σύντροφοι που το συντρόφευαν συμφώνησαν. Ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος ήρθαν για να βοηθήσουν. Γιώργος Χ.

Πολλαπλές ιδιότητες σαν δύχτι προστασίας γεφυρώνονται και γεφυρώνουν δεσμούς ζηλευτούς. Όλοι μαζί ενωμένοι, σαν μελίσσι παραμένουν, συνθέτουν μια κυψέλη συναισθημάτων, που το κάθε κομμάτι του πάζλ συμπληρώνει τη θολή εικόνα, μιας αυταπάτης εφησυχασμού. Ελένη Σ.

Στωικός φιλόσοφος, με καρδιά απόρθητη. Φρουρός, υπέρ των αδυναμών. Ιπποτική ματιά, απρόβλεπτα προβλέψιμη. Δυνατός και αδύναμος, βλέπει πίσω από τις λέξεις, πίσω από σιδηρούν προσωπείο. Ελένη Σ.

Τα φώτα του τσίρκου σβήσαν. Τώρα η παράσταση τελείωσε. Άνθρωποι και ζώα στα κλουβιά τους και όλοι εσείς θεατές γυρίστε στις φυλακές σας! Σωτήρης

Σαν παλλιροϊκό κύμα μετά από σεισμό έπνιξες κάθετι στην πύρινη λάβα. Πυρπόλησες με πύρινο λόγο την ιστορία που συνοδοιπόροι χαράξαμε. Σαν δυνατός αέρας συνεπαίρνει και σκορπίζει ο έρωτας, τη γαλήνη της αγάπης. Με νερό ξεπλένω την πληγή. Καρτερώ το ηλιοβασίλεμα να μ' αγκαλιάσει. Ακοίμητη φρουρός της φωτιάς θα πυρπολήσω τα τείχη, εξορίζοντας τη μοναξιά που επιδιώκεις. Ελένη Σ.

Μια γλυκόπικρη γεύση αρωματισμένη μας ξυπνάει από το λήθαργο το γλυκό. Ο καφές τονώνει, γίνεται αφορμή για μια συζήτηση σοβαρή, βοηθάει το χρόνο να κυλά αβίαστα. Κερασμένος, προσφορά ευγενική, χωρίς αξία, αν δεν υπάρχει δέκτης. Πρόσωπα που βρίσκονται πάντα στο ρόλο τους να σε ενημερώσουν. Πληροφορίες διαδιδόμενες για κοινή αποδοχή, αποδοκιμασία, που φοβίζουν στιγμιαία ή που ευχαριστούν στιγμιαία. Ο ένας με τον άλλο νοιάζονται. Υπάρχεις με το να νοιάζεσαι.              Ευχαριστώ Ελένη Σ.

Μαχητής μάταιος στο μεθόριο μιας μάχης μεταξύ μετριότητας και μετριοπάθειας. Σε μυθική μυσταγωγεία μύστης ενός μαρτυρίου μαρτυρικού. Μοσχομυρίζει η μυρτιά του μπαξέ της μοναξιάς μες τη μνήμη ματαιώνοντας καθετί μονόχνωτο και μεταμφιεσμένο. Ελένη Σ.

Μίμηση, ακριβής, μαϊμούς κατεργάρας, γελοία απομίμηση σοβαρότητας και εγώ σαν αρλεκίνος ψυχαγωγώ παραμυθάδες. Παραιτημένη στο αχανές του ωκεανού βυθίζομαι ή μάλλον επιπλέω χωρίς να αναπνέω, παραδίνομαι με όρους στους δισταγμούς, που στο δίχτυ τους παγιδεύτηκα, φυσάω, ξαναφυσάω, αρπάζω το μαχαίρι και κομματιάζω οτιδήποτε. Ελένη Σ.

Το ρόδι γκρεμίστηκε κάτω από τη ροδιά η εύχυμη πτώση βούλιαξε  στο χώμα τα μυρμήγκια της δίψας ρουφάνε σαν  αιμοβόρα κτήνη όπως ενας πεσμένος άνθρωπος στη γη καταδυναστεύεται απο απομυζήσαντες ραδιούργους. Γιάννης.Μ

Το τσίρκο της ζωής  η  προσωποποίηση της κάθε  γελοιότητας για λίγους .. για πολλούς είναι η διαρκής παρωδία ο ένας να κοιτά τον άλλον μία αέναη αδηφαγία αλλά και μια ωμή πραγματικότητα πως  όλοι είμαστε  ασημαντότητες μπροστά στο άπειρο μπροστα στο κοσμικό άγνωστο. Γιάννης.Μ