Ο πνιγμός των ήχων
Ο πνιγμός των ήχων Απασφάλησες τη θύρα του στόματος. Συλλάβισες κάθετι απόκρυφο Γήτευσες κάθε κύτταρό μου. Ένα ποτάμι έπνιξε τους ήχους στην απόλυτη σιωπή. Η λάσπη έσβησε Ξεδίψασε η άγονη γη μου από της υποκρισίας σου τα δάκρυα. Στο κόκκινο χώμα θέριεψε χορτάρι. Η λάσπη έσβησε ό ,τι μας ένωνε. Στα πέρατα του κόσμου Δεσποτικές πυραμίδες φιλοξενούν ταριχευμένες τις μνήμες, τις στιγμές στο πέρασμα των αιώνων με μελάνι ανεξίτηλο την κοινή μας πορεία. Καλώς όρισες αυγή. Η καλημέρα σου, γλυκοχάραξε, σε μια γυμνή, απέριττη γλώσσα. Ελένη Σ.