Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάιος, 2019

Ο πνιγμός των ήχων

     Ο πνιγμός των ήχων Απασφάλησες τη θύρα του στόματος. Συλλάβισες κάθετι απόκρυφο Γήτευσες κάθε κύτταρό μου. Ένα ποτάμι έπνιξε τους ήχους στην απόλυτη σιωπή.     Η λάσπη έσβησε Ξεδίψασε η άγονη γη μου από της υποκρισίας σου τα δάκρυα. Στο κόκκινο χώμα θέριεψε χορτάρι. Η λάσπη έσβησε ό ,τι μας ένωνε.    Στα πέρατα του κόσμου Δεσποτικές πυραμίδες φιλοξενούν ταριχευμένες τις μνήμες, τις στιγμές στο πέρασμα των αιώνων με μελάνι ανεξίτηλο την κοινή μας πορεία.    Καλώς όρισες αυγή. Η καλημέρα σου, γλυκοχάραξε, σε μια γυμνή, απέριττη γλώσσα. Ελένη Σ. 

Πού πήγε η φωτιά;

  Χωρίς φωτιά,   το νερό όσο κι αν    λιγοστεύει.   Αδιάφορο!   Ελένη Σ.

Υποψία νερού

Τα πάντα κυλάνε έως ότου κινήσουν για λύτρωση. Το χαμόγελο του χάρου, κρύβει γωνία. Σ.Κ.

Ανυπότακτο πάθος

Ανυπότακτο πάθος θέλει την εισβολή του γαλάζιου στον αφηρημένο γαλαξία πιο κοντά στον Θεό και την ελευθερία σαν φως από ένα ταπεινό γιασεμί κάτω από την αφηρημένη σελήνη της ζήσης μας, μες την απόγνωση του τέλους, με την ελπίδα και αυτοεκτίμηση στο επίπεδο μιας τρομερής ελευθερίας, στο αφηρημένο ακρωτήρι της ύπαρξης. Έκρηξη! Σ.Κ.

Μάτωσαν τα χείλη μου

Όσες φορές με φίλησες μάτωσαν τα χείλη μου λες και δεν το ήξερες ότι πικραίνομαι πολύ. Όσες φορές με φίλησες μου μάτωσαν τα χείλη. Σαν Θεός έκανες τον πλησιάζουν πολύ και οι πολλοί. Γιώργος Χ.

Πριν, τώρα, μετά

Ισχνές ενθυμήσεις αφορισμένες. Εκθρονισμένες προσδοκίες. Αποδεκατισμένα όνειρα σε παλινδρόμηση. Μια παλινωδία, σχεδόν τραγωδία χωρίς λόγο και αιτία. Στο μεταίχμιο του χθες με το σήμερα, ακροβατώ αναζητώντας ισορροπία πάνω σ' ένα κύλινδρο. Θωρώ το χθες σκωπτικά καθώς μαϊστρος άνεμος σκορπίζει τις στάχτες. Λευκό λάβαρο ανεμίζει τη συμφιλίωση της ψυχής με το σώμα. Με ανεξίτηλη καρτερία, μειλίχια, παραδίνομαι στην τροχιά ενός κύκλου. Μετέωρες αποφάσεις που συγχρονίζονται με τους κλυδωνισμούς του σύμπαντος. Ελένη Σ.

Αφήστε με δε θέλω να μεγαλώσω

Μια παλιννόστηση νοσταλγική στα χρόνια της αθωότητας. Εκεί που πιστεύεις ότι είσαι ικανός κατακτητής για τα πάντα. Η αίσθηση του καινούριου, μιας μυρωδιάς, ενός χρώματος χωρίς εμπειρία. Στην φρουτοπία των παραμυθιών με αίσιο τέλος. Αφήστε με, εκεί όπου οι απαιτήσεις είναι φειδωλές. Εκεί που θα είσαι αμέτοχος στην απεραντοσύνη της ασχήμιας. Ελένη Σ.

Χτυπάω τον ήλιο

Γιατί το πυρωμένο στεφάνι του ήλιου να με λιώσει σαν το σίδερο. Τον ήλιο εγώ θα σβήσω. Θα μείνω η φλόγα του, σύμβολο της ύπαρξής του στην ανυπαρξία του. Ελένη Σ.

Ακροβατώ

Ακροβατώ - Εγώ ο ισορροπιστής πάνωστο τσίρκο της ζωής, όπου με πάει η καρδιά. Σκόνη κι εγώ επιθυμώ να μπει στα μάτια να μη δω αυτό το κόσμο. Σκόνη στην άκρη του δρόμου. Γιώργος

Το σκυλί του Οδυσσέα

Είμαι το σκυλί του Οδυσσέα ο Άργος και τον περιμένω στο μονοπάτι του σπιτιού να έρθει επιτέλους. Να διώξει τους ενοχλητικούς για την Πηνελόπη μνηστήρες. Είμαι ο άγριος λύκος, δεν με ενδιαφέρει να είμαι πιστός. Είμαι μόνος μου, δε με περιορίζει η μοναξιά! Γιώργος.

Χτυπάω τον ήλιο

Από τη ρωγμή του τοίχου προβάλλει ένα φως. Χρόνια τώρα στο σκοτάδι μια ηλιαχτίδα με πονεί. Δεμένος στα λουριά μου δίνω μάχη να την αποφύγω. Ας ήτανε να φύγει η ψυχή μου μέσα από τη ρωγμή. Σωτήρης

Πιστό σκυλί ή άγριος λύκος

Βήματα ανήσυχα σε μια σκακιέρα. Ιππότες, θρύλοι και παροιμίες εξημερωμένα, ακολουθούν την πεπατημένη, αιφνίδιες κινήσεις εμφανίζουν την όψη του παίχτη που κυνηυγά την νίκη ως εξουσία. Ελένη Σ.

Αγάπη και τσιμέντο

Η καρδιά μου πασπαλισμένη άλλοτε από νιότη, άλλοτε από επιθυμία και άλλοτε από τσιμέντο. Η νιότη αφετηρία μιας πορείας αμφίρροπης, στραγγαλισμένες επιθυμίες, επιθυμίες φευγάτες, πειναλλέες που κατέληξαν στο βούρκο. Μια αγάπη χτισμένη από τσιμέντο χωρίς φωτεινή αντανάκλαση. Διασκελισμός Τα πόδια δεν υπακούν το κεφάλι. Ο πήχυς υψηλός όσο πιο ψηλός, τόσο πιο επιθυμητός. Η αδρεναλίνη  φλερτάρει με τον κίνδυνο και εγώ ποτάμι πιστό ακολουθώ. Αμετανόητα έστω και αν το τέλος θλιβερό. Ελένη Σ.

Σιωπή χωρίς άγχος και πλήξη

Σε μια ιδεατή ουτοπία, εικαστικά ζωγραφισμένες μορφές συντροφεύουν τον φιλότεχνο θεατή. Η όψη μιλάει από μόνη της. Αχρειάστες λέξεις. Χαμένος στο μακρινό μουρμουρητό που συνθέτουν τα κύμματα. Συμμέτοχος στη φλυαρία του δειλινού συνθέτει ρομαντικές στιχομυθίες μεθώντας από την ορμή της νιότης. Θρυμματισμένος ήλιος σε τοπίο σεληνιακό . Η ψυχή θυμάται, όπως τα κύτταρα, δεν ξεχνούν να αναπνέουν. Το σώμα ιχνηλατεί την ψυχή. Το αποτύπωμα του πόνου ομολογεί την πληγή. Ελένη Σ.