ΚΕΝΤΡΟ ΗΜΕΡΑΣ "ΛΩΤΟΣ"

ΠΟΛΙΤΕΙΑ κατεβαίνω στο κέντρο Το λεωφορείο μου κάνει υπόκλιση Ένα λιοντάρι με συνοδεύει στο διάβα μου βλέπω εμένα και στους άλλους  βλέπω τις επιθυμίες μου Η βιτρίνα έχει δυο όψεις  Η μια είναι ο θεός.  Σ.Κ

Εύμορφος Σεπτέμβρης ρίχνει την αργή δοξαστική δροσιά του με ψιλόβροχο, σα να θέλει να απαλύνει τα κρίματα του καλοκαιριού από τους ανθρώπους.  Πόσο θνητοί νιώθουμε στο μεταίχμιο του φθινοπώρου. Περπατώ στους δρόμους βρεγμένος και είμαι έτοιμος να χορέψω, σαν ινδιάνος σε μαγικό χορό.  Όλα κυλάνε, όλα είναι δυνατά στο υγρό στοιχειό και νιώθω την αγάπη να με κάνει νεύμα ,προς το άγνωστο.  Σ.Κ

Τι θα πάθει η ανθρωπότητα αν χαθούν από την γη τα κυκλάμινα; πιστεύω πως στο τελευταίο συμβούλιο των εποχών, η άνοιξη θα πράξει  το καθήκον της και τα κυκλάμινα θα παρουσιαστούν στην λεγεώνα της αμυγδαλιάς. Σ.Κ

το χάρτινο σπίτι Αμμοθύελλες Γλώσσα που μιλά. Θολή ανάμνηση ενός ταξιδιού Πήρα την απόφαση να επισπεύσω την επίσκεψη . Οξυγόνο Ξένο σώμα Το βαλα στα πόδια Γύρισα στο σπίτι του ιστιοφόρου. Παμέλα. Τ 

Ανάσα ανεμιστήρα από απόσταση. Απόμακρος και ανεξιχνίαστος  αεροκαταλήτης. Παμέλα.Τ 

Τράβηξε το βλέμμα του, από το τίποτα και το έριξε στις  σκελετωμένες πέτρες ! σαν δυνατό ατσάλι, έπεσε πάνω τους  τα έλουσε με σιωπή, φυσικά . Έτσι ώστε οι  χλωμές αχτίδες του Ήλιου να δημιουργούν σκιά στα καλοστεκούμενα βράχια των σκυμμένων σκύλων . ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ.

Πότε ανατέλλει για πρώτη φορά ο εαυτός; ένιωθα περικυκλωμένη από φανταστικούς εχθρούς  που περνουν απαρατήρητα -  μέσα στο οπτικό μου πεδίο. Υποστήριζα τον εαυτό μου- ένα ελάττωμα που φανερώνει το αληθινό, σαν μια ρωγμή στο πάγο της Ανταρκτικής , τρομακτική ουρανί μπλε του βυθού. Οι σκέψεις σαν λοξοί περιπατητές, τρέκλιζαν στο έδαφος, διάβαιναν τους σιωπηλούς  δρόμους χωρίς καμιά συναίσθηση νοηματικών χασμάτων .  Ε.Σ

για τον χαμό της ανιψιάς μου. Ψυχούλα μου! καρδούλα μου! Χωρίς εσένα η ζωή δεν έχει καμία αξία , δεν έχει ήλιο η ζωή είναι μαυρίλα δεν έχει χρώμα , άνθη ομορφιά δεν έχει άνοιξη δεν έχει κρίνα η ζωή μοιάζει με δάσος που καίει η φωτιά , χάνει το πράσινο τη μελωδία και απλώνουν πόνοι αγκάθια, ερημιά Α.Κ

Το μόνο πράγμα που δεν μπορείς να φυλακίσεις ή να περιορίσεις ή ακόμα και να εξοντώσεις είναι η αγάπη.  Το να προσπαθήσεις να βάλεις σε καλούπι ή ακόμα να οριοθετήσεις την αγάπη , είναι σαν να κάνεις σεξουαλική παρενόχληση στο χαλασμένο και άνυδρο μυαλό σου... Αγάπη μια και χωρά όλο το σύμπαν . μοιάζει με ατίθαση αγέλη, άσπρων αστρικών αλλαγών που για να τα ιππεύσεις θέλει πόνο και θυσία.  Σ.Κ

Ένα γεράκι μου γνέφει από την κοιλάδα των νεκροζώντανων Μέρες του 89' σαν έκρηξη μεγατόνων μέσα στο κεφάλι μου  Αγρυπνία,  τεντωμένα νεύρα, σα στραβάδι παραπατώ στην κόλαση μου.... Η συνάντηση με το σκοτεινό πρόσωπο, γινόταν στο κλειστό κύκλωμα του εφηβικού δωματίου... Έσφιγγα τα μάτια μου, εκλιπαρώντας για γαληνή και αντιστέκομαι μέσα στο χάος του εαυτού μου, έβλεπα το κατασκότεινο πρόσωπο να με κοιτά και να με κοιτά και να με κοιτά, βασανιστικά, φτιάχνοντας ένα βίωμα αφόρητο.  Ξανάνοιγα και γούρλωνα τα μάτια, μα εις ματην... μόλις τα ξανάκλεινα το έβλεπα εκεί σαν να είχα μπροστά μου τον εωσφόρο να μου υπαγορεύει ένα κείμενο , τυφλοσούρτη για την απώλεια μου.  Μέρες της άνοιξης του 82' μερόνυχτα κατακρεουργημένα στο ημερολόγιο της μνήμης μου. Σ.Κ

Στρατιές από μητέρες χαμένες μέσα στη βιομηχανική σχιζοφρένεια, στο λυκόφως του εικοστού πρώτου προσπαθούν να μοιάσουν στις διαφημίσεις των επιθυμιών τους , χτυπώντας τατουάζ τις ανάγκες των μοντέρνων καιρών  και λιώνουν τα κορμιά τους κάτω από τις ερπύστριες μιας σειράς καλλυντικών προσθετικής και απαξίας της κάθε ηλικίας τους.   προσπαθούν να εξορίσουν τη φύση τους  και χάνονται στο ναρκισσισμό της ανδρικής εξουσίας που τους μαθαίνουν τώρα να μιμούνται.  Λοχία πάρε τα αρχίδια μου και βάλε μου ένα μουνί για να ξανά  βαφτιστώ και εγώ στους μοντέρνους καιρούς.  Σ.Κ

Το πιο αστείο περιστατικό  Παιδική αφέλεια, που προκαλεί γέλια ασταμάτητα μικρής σημασίας που όμως εκθέτουν πρόσωπα και καταστάσεις. Έτσι και ένα κορίτσι 5 ετών σηκώνει το τηλέφωνο και ενώ ο πατέρας την δεν απουσιάζει, απανταει στο τηλέφωνο : "Συγγνώμη ο πατέρας μου είπε να πω ότι απουσιάζει". Τότε ο πατέρας ένιωσε πως τον λούζει κρύος ιδρώτας γιατί εκτέθηκε σ'εναν πολύ καλό του φίλο  αλλά αποφάσισε να μην μαλώσει το κορίτσι.  Ε.Σ

Καμένες φράσεις κάτω από το λιοπύρι  σκόρπιες οι λέξεις όπως κτύπησαν τα κύματα  σε ανεμοζάλη πούπουλα οι σκέψεις νικημένες  Δίχως ασπίδες κυκλωμένος δίχως λόγια  Παλεύουμε για το καλύτερο και η ασάφεια  κυριεύει από την καρδιά ως τα άκρα μου σιωπηλός καταρράκτης κάπου πριν.  Α.Κ

Αστειεύομαι  Βρε! Γιατί Δεν  Εκλαμβάνεις και εσύ  τη  Ζωή σου  Ηλιόλουστο  Θερμοκήπιο ιδεών, όπου  Και οι πιο δύσκολες  Λέξεις Μυρίζουν Νερό ή  Ξίδι Όπως εγώ; Πάντα  Ρεμβάζω Στην Τύρβη του νου μου πολλά Υστερόγραφα σαν  Φτιασιδια Χιούμορ Ψόφιων  Ωρών.!                         Παμέλα με τις μώβ Ηλιαχτίδες. 

Αίμα μυρίζει  στο  Βαθύ σκοτάδι από την  Γρατσουνιά των  Δαιμόνων που μόλις  Έχουν  Ζαλιστεί από το  Ηφαίστειο της κολάσεως  Θύματα πολλά σαν  Ιπποπόταμος χοντρά τα σωθικά τους Κανιβαλισμός κυριολεκτικά σου  Λέω Ματώνω Νερό θέλω νερό  Ξέρη που είναι η γη εδω στο ηφαίστειο Όταν  Περπατάς Ρέπεις προς το σκοτάδι Σήμερα  Τώρα που  Υάκινθος θα ανθίσει  Φωτιά και Λαβα Χωρίς υπερβολές Ψεκάζουν όλη την  Ώρα τα πάντα.!      Γ.Μ

Ασώματο Βρήκα τον κόσμο  Γερασμένο πια Δηλωμένο στο Δήθεν  Ελλειπτικά φτιαγμένο  Ζώντας παρασιτικά Ηλίθιων συμπόσιο Θα φοβάται τον θάνατο Ικανός για το άχρηστο Καλά φτιαγμένος μα  Λειψά δοσμένος Μαραζώνει στο σύμπαν  Νάρκισσος Ξεπαστρεύει κάθε έμβιο ον Όντας ανασφαλής Πίσω από πόρτες Ρίχνοντας στο Βορρά  Συστήματα και ιδεολογίες  Ταυτισμένος με την απώλεια  Υπερωκεάνιο ακυβέρνητο Φόρα παρτίδα στο  Χάος Ψελλίζει Ψαλμούς  Ωραίας αντίστροφης μέτρησης. ! Σ.Κ

Αναιρώ το Βάθος της Γης στο Διάστημα;  Εχέτυλος ο  Ζωροάστρης; Ηθική και Θυσία Ιλιαδα της Ζωής  Κάρβουνο της γης  Λουλάκι για λίγους Μάντρα για όλους Νέο καινό η διαθήκη ... Ξένο Οπορτουνιστικό Πλοίο με την  Ροη του  Σύμπαντος προ Τεκτονικού Υποστρώματος Φεύγει  Χάνεται  Ψέγει Ωραία!  Σ.Τ

Αγκάθι δηλητηριώδες , το λάθος  Βία απροσπέραστη, σκληρότητα Γεμίζει η ψυχή  Δάκρυα κατρακυλούν στο πρόσωπο  Είναι η αγνωμοσύνη  Ζήτημα Ανοησίας Ηθικόν Δίδαγμα ακατανόητο Θεριό ανήμερο σε μια ευημερία  Ίσως προσωρινή Κλυδωνισμοί τρανταχτοί  Λύνουν το γόρδιο δεσμό  Μυρωδιές απωθητικές Νυχτώνει και είμαι μόνη  Ξεχνά το αύριο, σκέψου το σήμερα Ουρανός ξάστερος η συνείδηση Προβάλλει  Ρίχνω τα δίχτυα παράμερα Σημειώνω τις αποτυχίες στο τεφτέρι Το καίω, και από τη στάχτη  Ύστατη προσπάθεια αδιαφορίας Φταίω , φταις δεν έχει  σημασία  Xτυπώ με τα χέρια Ψάχνοντας τιμωρία δίκαιη Ωχριά η προσπάθεια                                                               Ε.Σ