Ένα γεράκι μου γνέφει από την κοιλάδα των νεκροζώντανων
Μέρες του 89' σαν έκρηξη μεγατόνων
μέσα στο κεφάλι μου
Αγρυπνία, τεντωμένα νεύρα,
σα στραβάδι παραπατώ στην κόλαση
μου....
Η συνάντηση με το σκοτεινό πρόσωπο, γινόταν στο κλειστό κύκλωμα του εφηβικού δωματίου...
Έσφιγγα τα μάτια μου, εκλιπαρώντας
για γαληνή και αντιστέκομαι μέσα στο χάος του εαυτού μου, έβλεπα το κατασκότεινο
πρόσωπο να με κοιτά και να με κοιτά και να με κοιτά, βασανιστικά, φτιάχνοντας ένα
βίωμα αφόρητο.
Ξανάνοιγα και γούρλωνα τα μάτια, μα εις ματην...
μόλις τα ξανάκλεινα το έβλεπα εκεί
σαν να είχα μπροστά μου τον εωσφόρο να μου υπαγορεύει ένα κείμενο , τυφλοσούρτη
για την απώλεια μου.
Μέρες της άνοιξης του 82'
μερόνυχτα κατακρεουργημένα στο ημερολόγιο της μνήμης μου.
Σ.Κ
