Ο πνιγμός των ήχων

     Ο πνιγμός των ήχων

Απασφάλησες τη θύρα του στόματος.
Συλλάβισες κάθετι απόκρυφο
Γήτευσες κάθε κύτταρό μου.
Ένα ποτάμι έπνιξε τους ήχους
στην απόλυτη σιωπή.


    Η λάσπη έσβησε

Ξεδίψασε η άγονη γη μου
από της υποκρισίας σου τα δάκρυα.
Στο κόκκινο χώμα θέριεψε χορτάρι.
Η λάσπη έσβησε ό ,τι μας ένωνε.

   Στα πέρατα του κόσμου

Δεσποτικές πυραμίδες
φιλοξενούν ταριχευμένες τις μνήμες,
τις στιγμές στο πέρασμα των αιώνων
με μελάνι ανεξίτηλο την κοινή μας πορεία.

   Καλώς όρισες αυγή.

Η καλημέρα σου, γλυκοχάραξε,
σε μια γυμνή, απέριττη γλώσσα.

Ελένη Σ.