τρέχα σαν...

Τρέχω πίσω από λέξεις και ανάμεσα στις φράσεις,

Κυλιέμαι στις βουνοκορφές και γλιστρώ στα κύματα των ωκεανών θωρώντας τα νερά των ουρανών. Πέφτω και λασπώνομαι σε εκτάρια γεμάτα μαργαρίτες και ανεμώνες. Γαντζώνομαι στα μαβιά χείλη σου λίγο πριν πέσω στο σύμπαν του στήθους σου και τελικά αποκοιμηθώ στο παρτέρι της κοιλιάς σου. Σε τούτη την ζήση να βιώνεις το εύμορφο σαν ποιητής  και να πεθαίνεις σαν κουκίδα μηδαμινός, χωρίς την στολή της όποιας ματαιοδοξίας.

Σταθης.Κ.