Επίμονα
Με τη μνήμη μιας αρχαίας
σκοτεινής μου ατασθαλίας
μέσα στα σκαλοπάτια
του μυαλού μου
σε αναζητούσα ως εχέγγυο
της ίδιας μου της ύπαρξης
Μια αγκαλιά και ένα
χάδι να γλυκάνει τη σιωπή μας.
Δεν θέλω πια να
σε θωρώ σαν γλίσχρο
αλλά σαν κουμπί από
το κούμπωμα μου.
Σοφία.Φ
