Τότε τώρα

Κάποτε ήμουνα πουλί
και με αγαπούσαν πολύ.
Κάποτε ήμουνα μικρούλης,
ήμουνα και ομορφούλης.
Κάποτε σε υπόγεια και σε ταράτσες την έβγαζα...
Στα σύρματα και όχι στυα κάγκελα είχα τα μυαλά!
 Τώρα....., που με χάνεις, που με βρίσκεις....
στα καφέ της πόλης και σε παραλίες, Εσχάτως! και στα βουνά.
 Ναι!Έχω πάρει τα βουνά.
Μέσα μου βρήκα την ομορφιά του οροπεδίου με την
οπτική του αστεροσκοπείου.
Κάποτε τα μισά του χίλια ήταν πεντακόσια
κι έφταναν.
Έφταναν για όλα.
Τώρα ακόμα και όταν είναι πολλά!
Δεν είναι αρκετά και....
Μπορεί να είναι αργά για πολλά, αλλά....
Δεν είναι  αργά για όλα.
Αντίο μονοκάβαλο με μηχανή
Οι κουζίνες πάντα μικρές και χωροταξικά ρηγμένες.
Δολιανά, η πλατεία στην εκκλησία και ο
κάμπος μπροστά, κάτω η πισίνα.

Στυλιανός